Masih kusemat
panggilan mesramu, ibu
Sambil mengatur huruf
namaku Ismet Razanica
Aku berlari riang ke
arahmu girang
Menggenggam kapur
menghafal baris aksara
Di luar udara Goradze
nyaman di timur Bosnia
Setenang sungai Drina di
kejauhan Adriatika
Kini tiga minggu aku
kehilanganmu, ibu
Tanah kelahiran indah
bertukar wajah neraka
Di wad tiga aku
terbaring hilang upaya
Putus kaki kiriku
angkara periuk api Serbia
Aku kebingungan
menyoal diri kerdil ini
Mengapa hospital ini
juga bedilan mortar dihujani
Ahh, kemanusiaan dan
kedamaian di manakah kini?
Malam yang kegelapan
siang yang curang, ibu
Aku terus diburu
mimipi-mimpi kekejaman
Kakakku Elmira Zlatic
yang rupawan
Tidak kupandang lagi
senyum lenggok menawan
Yang pernah mendodoiku
menyanyikan lagu keamanan
Dalam usiaku lapan
tahun ini, ibu
Aku hanya menanti
kehadiran bulan dan mentari
Di sana sini
gendang perang gila berkumandang
Merobek rakus
menghiris kepedihan
Pada garis kenangan
yang memisahkan
Dan aku di kamar ini
berdiri merenung wawasan
Yang hanya menanti
gelora ombak di hadapan !
RAJIEE HADI
Seri Kembangan,SDE
1994.
No comments:
Post a Comment